Epizod z biografii Dawida Wdowińskiego
Zagłada Żydów. Studia i Materiały, Nr 9 (2013), Strony: 501-507
Data zgłoszenia: 2020-10-26Data publikacji: 2013-12-01

Abstrakt
Dawid Wdowiński (1895–1970) należał do najbardziej znanych działaczy rewizjonistycznego ruchu syjonistycznego w Polsce w latach trzydziestych. Cieszył się renomą również jako psychoanalityk (pełnił kierowniczą funkcję na oddziale psychiatrycznym w szpitalu na Czystem w Warszawie). Jako jedyny spośród „żabotyńczyków” został wymieniony w leksykonie Czy wiesz kto to jest?. W wrześniu 1939 r., w przeciwieństwie do innych liderów ruchu rewizjonistycznego, pozostał w Warszawie. Trafił do getta (w którym stracił matkę), po deportacji znalazł się w obozie pracy w Budzyniu, a potem w innych obozach (jego żona, dr med. Antonina z d. Berger, zginęła w listopadzie 1943 r., podczas operacji „Erntefest”). Po wojnie osiadł w Nowym Jorku i przez wiele lat wykładał psychologię i psychiatrię w New School for Social Research. Kontynuował też działalność społeczno-polityczną. W 1961 r. został wezwany przez sąd izraelski do złożenia zeznań na procesie Adolfa Eichmanna
Słowa kluczowe
Dawid Wdowiński , Republika Federalna Niemiec , rozliczenia powojenne
Licencja
Prawa autorskie (c) 2013 Zagłada Żydów. Studia i Materiały

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0
Inne teksty tego samego autora
- Laurence Weinbaum, Niedoszły wydawca dziennika Mary Berg , Zagłada Żydów. Studia i Materiały: Nr 6 (2010)
Podobne artykuły
- Kinga Piotrkowiak-Junkiert, Stan badań nad Zagładą na Węgrzech , Zagłada Żydów. Studia i Materiały: Nr 12 (2016)
- Katharina Friedla, Mit obrachunku z przeszłością. Ściganie zbrodni nazistowskich i wojennych w radzieckiej strefie okupacyjnej Niemiec i Niemieckiej Republice Demokratycznej , Zagłada Żydów. Studia i Materiały: Nr 12 (2016)
- Nawojka Cieślińska-Lobkowicz, Centrum Dokumentacji Nazizmu w Monachium i obywatelska pamięć Niemiec , Zagłada Żydów. Studia i Materiały: Nr 12 (2016)
- Stefan Klemp, Źródła ukazujące działalność batalionów policyjnych w okupowanej Polsce , Zagłada Żydów. Studia i Materiały: Nr 11 (2015)
- Tadeusz Bartoś, Zapomnieć , Zagłada Żydów. Studia i Materiały: Nr 11 (2015)
- Adam Sitarek, Dawid Sierakowiak, Dziennik. Pięć zeszytów z łódzkiego getta , Zagłada Żydów. Studia i Materiały: Nr 11 (2015)
- Jan Grabowski, Powojenne dochodzenia policyjne we Francji, czyli próba samooczyszczenia paryskiej Prefektury Policji w latach 1944–1946 , Zagłada Żydów. Studia i Materiały: Nr 9 (2013)
- Redakcja, Ewa Wiatr, Adam Sitarek, Od Redakcji , Zagłada Żydów. Studia i Materiały: Nr 16 (2020)
- Ewa Wiatr, Ruch hachszarowy w getcie łódzkim 1940–1941 w świetle dokumentów. , Zagłada Żydów. Studia i Materiały: Nr 16 (2020)
- Marcin Zaremba, „Ta cała banda żydowska zdechła nareszcie”. Eksterminacja Żydów w listach żołnierzy niemieckich z 1942 r. , Zagłada Żydów. Studia i Materiały: Nr 10 (2014)
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.