Żydowska Biblia pauperum

Nawojka Cieślińska-Lobkowicz

doi:10.32927/ZZSiM.509

Nr 11 (2015)

ISSN:

1895-247X

eISSN:

2657-3571

Data publikacji:
2015-12-01

Dział: Wydarzenia - Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

Żydowska Biblia pauperum

Nawojka Cieślińska-Lobkowicz

nawojka.lobkowicz@t-online.de Biogram

Nawojka Cieślińska-Lobkowicz, art historian, independent provenance investigator; expert on the subject matter of works of art and other cultural property looted during WWII from public collections as well as on private Polish and Jewish owners and post-war restitution; author of numerous publications in Polish and other languages devoted to this subject matter. Recent publications: Kunstmuseum zu Litzmannstadt i wystawa „sztuki zwyrodniałej” w okupowanej Łodzi (in Muzeum Sztuki w Łodzi. Monografia, vol. 1, 2015); Predator: The Looting Activity of Pieter Nicolaas Menten (1899–1987) (Holocaust Studies and Materials, 2017); Who Owns Bruno Schulz? The Changing Postwar Fortunes of Works of Art by Jewish Artists Murdered in Nazi-Occupied Poland (http:// art.claimscon.org/wp-content/uploads/2016/03/Cieslinska-Lobkowicz-Whoowns-Bruno-Schulz-21-March-2016.pdf). She lives in Warsaw and Starnberg near Munich.

Zagłada Żydów. Studia i Materiały, Nr 11 (2015), Strony: 743-752

Data zgłoszenia: 2020-10-22

Data publikacji: 2015-12-01

https://doi.org/10.32927/ZZSiM.509

PDF

Abstrakt

„Ogromna, powalająca, zrobiona z wielkim rozmachem” – pisano zgodnie w kraju i za granicą po otwarciu w październiku 2014 r. wystawy stałej Muzeum Historii Żydów Polskich w Warszawie, zwanym krótko Polin. Dalej jej oceny już nie były tak jednomyślne. Niemniej wszyscy piszący chylili głowy przed monumentalną panoramą ponadsiedemsetletniej obecności Żydów na polskich ziemiach. Także większość pierwszych zwiedzających była pod jej wrażeniem. Muzeum zaś uczciło ją autotematyczną wystawą czasową.

Podzielam szacunek dla imponującej historycznej bazy materiałowej, na której oparto osiem następujących w porządku chronologicznym galerii, składających się na liczącą ponad 4500 m kw. prezentowaną całość. Uwagi te nie dotyczą jednak zawartości treściowej i interpretacji zaproponowanych przez autorów poszczególnych galerii. Ich przedmiotem jest przyjęta przez organizatorów programowa formuła wystawiennicza i sposób, w jaki ją zrealizowano. Budzą one moje zasadnicze wątpliwości, które być może wydadzą się czytelnikom w świetle powszechnego podziwu towarzyszącego otwarciu wystawy przesadne. Pocieszam się, że bynajmniej nie trzeba się z nimi zgadzać; nadto najważniejszym celem tych uwag jest zaproszenie do wnikliwego zapoznania się z nią na miejscu.